وقتی کودک حسادت میکند چطور باید برخورد کنیم؟
با حسادت کودک چطور برخورد کنیم؟ والدین باید در ابتدا علت حسادت کودک را بدانند سپس نسبت به آن حساسیت کار‌هایی انجام دهند. گاهی اوقات با به دنیا آمدن نوزاد جدید، کودک اول نسبت به او حس حسادت دارد، و در این بین والدین باید با انجام برخی کارها ذهن کودک را نسبت به تولد این مهمان تازه به گونه‌ای آماده کنند که کودک احساس کند خواهر یا برادر تازه متولد شده به منزله نوعی ثروت است و باید به داشتن او افتخار کند.
برای تربیت کودک بهتر باید بتوانید با فرزند خود ساده و رُک صحبت کنید؛ مثلاً به او بگویید: «برادر/خواهر تو، چون نمی‌تواند خودش غذا بخورد باید به او غذا داد و به همین خاطر ما گاهی مجبور می‌شویم وقت بیش‌تری را با او بگذرانیم، پس هر وقت ناراحت شدی، بگو».
با کودک خود درباره انگیزه‌اش برای صدمه زدن به نوزاد صحبت کنید
هرگاه کودک را در موقع صدمه زدن به نوزاد دیدید، به‌سرعت او را از این کار بازداشته و راجع به انگیزه او از این کار صحبت کنید، مثلا به او بگویید: «فکر می‌کنی که او نمی‌گذارد تو را دوست داشته باشم؟ همه وقت مرا گرفته؟ هر موقع از دست‌اش عصبانی بودی بیا و به من بگو.»
اگر کودکی به دلیل مریضی یا معلولیت به توجه بیش‌تری نیاز دارد، دلیل توجه به این فرزند برای دیگر کودکان توضیح داده شود تا حس حسادت ایجاد نشود؛ تلاش نکنید تفاوت بین کودکان را در خفا انجام دهید، زیرا کودکان به سرعت متوجه این تبعیض می‌شوند.
زمانی را که با یکی از کودکان خود می‌گذرانید سعی کنید فقط با او باشید و به او تمرکز کنید، به کودکان خود یاد دهید که در زندگی برای بدست آوردن خیلی چیز‌ها صبر پیشه کنند.
احساسات کودک را سرکوب نکنید
هر چه افرادی که حسادت می‌ورزند مهارت‌هایی بیشتر کسب کنند، به همان اندازه کم‌تر حسادت می‌کنند و این حسادت در عوض منجر به تلاش و کوشش بیشتر می‌شود؛ در مقابل اگر این احساسات سرکوب شود، بیشتر به روحیه او صدمه می‌زنند و طولانی‌تر باقی می‌ماند تا این که آزادانه اجازه ابراز داشته باشد.
والدین وظیفه دارند از نوزاد کوچک حمایت کنند تا آسیبی نبیند؛ به کودک بزرگ‌تر نشان دهید که او اجازه ندارد به احساسات بد خود عمل کند و به او اطمینان ببخشید که شما همچنان او را دوست دارید و او واقعا پسر یا دخترخوبی است.
راهکار ساده برای حسادت کودک
شما می‌توانید وقتی در حال گرفتن وسیله‌ای هستید که در دست اوست و می‌خواهد مثلا به خواهر کوچکش حمله کند، او را در آغوش بگیرید و بگویید «می‌دانم گاهی تو چه طور احساس می‌کنی، آرزو می‌کنی که بچه‌ای دیگر این‌جا نبود که من و پدرت مجبور باشیم از او مراقبت کنیم اما نگران نباش، ما تو را هم همان قدر دوست داریم، حتی به تو نیاز داریم که به ما در مراقبت از او کمک کنی».
قرار دادن احساسات کودک در قالب کلمات، به او کمک میکند که به آنها غلبه کند؛ شما می‌توانید به او بگویید «من می‌دانم که تو خشمگین هستی و دلت نمی‌خواهد که این برادر کوچولو را داشته باشی، اما صدمه زدن به او چیزی را حل نمی‌کند» یا این که «من تو را دوست دارم و همیشه دوست خواهم داشت».
اگر کودک ۲ ساله شما نوزادتان را اذیت کرد، دست او را به حالت نوازش بگیرید و بگویید «او تو را دوست دارد» و به او کمک کنید که احساسات مثبت محبت و دوستی خود را به سطح بیاورد؛ به کودکان اجازه دهید که احساسات خود را صادقانه درباره دیگران ابراز کنند، به احساسات کودک کم بها ندهید، سعی نکنید با آنها به‌گونه‌ای حرف بزنید که گویی احساسات متفاوتی دارند.
به احساس کودک توجه کنید
وقتی کودک می‌بیند که احساسات او را نمی‌شناسید و درخواست او برای شما مهم نیست سعی میکند کاری کند که به او توجه کنید. اگر بازهم ناموفق بماند کارهای بدتری میکند و به عنوان نمونه بلندتر فریاد می‌زند. باید به کودک بفهمانید که احساس او برای شما خیلی اهمیت دارد.
اگر به عوض کردن لباس‌های برادر کوچکش توسط شما یا بازی شما با این رقیب کوچولو حسادت میکند باید به او بفهمانید که اگر صبر کند به او هم در همین زمینه کمک خواهید کرد یا اینکه با او بیشتر بازی خواهید کرد. حتی اگر سه نفری بازی کردید و او به رقیب کوچکش باخت هم باید به او بگویید که مطمئن هستید می‌تواند در نوبت بعدی بازی برنده شود.
او هم موفق می‌شود
کودکان خیلی زود خودشان را با دیگران مقایسه می‌کنند و به این نتیجه می‌رسند که توانایی خوبی در یک فعالیت خاص ندارند و ممکن است ناامید شوند. در چنین شرایطی وظیفه پدر و مادر ایجاد توازن بین داشته‌ها و نداشته‌های اوست تا مانع از حسادت ورزیدن کودک به همسالان شود. علاقه‌مندی به نقاشی یا فوتبال را مثال می‌زنیم.
اگر کوچولوی شما اندکی ضعیف است و می‌خواهد این قبیل کارهای خاص را کنار بگذارد با او صحبت کنید تا بفهمد که قرار نیست بهترین نقاش یا بهترین فوتبالیست ایران باشد. همین که چنین هنری دارد کافی است و خیلی از همسالان او هستند که از چنین هنری بی‌بهره‌اند و به او حسادت می‌کنند. با او تمرین کنید و با تشویق مداوم فرزندتان را به نقطه مطلوب رسانید. مهم این است که خودش از ترک آن فعالیت منصرف شود.
دیدگاهتان را بنویسید