چطور روی تربیت و موفقیت فرزندم تمرکز کنم؟
با وجود سختی هایی که توی زندگیم هست چطور روی تربیت کودکم کار کنم؟ یه سوالی که درباره تربیت کودک همیشه از من میپرسند اینه که ما چیکار کنیم که بتونیم توی این همه مشکلات اقتصادی و جامعه و … یک فرزند موفق تربیت کنیم و تمرکز داشته باشیم روی این موضوع که با آرامش به مسائل تربیتی فرزندمون رسیدگی کنیم ؟
در این ویدئو من (یزدان مهربانی) به این سوال بصورت مختصر و مفید توضیح دادند که چطور روی تربیت کودکان تمرکز کنیم و اشتباهات تربیتی رو مرتکب نشویم. دوستان خوبم، رفتارهایی که الان ما داریم، زندگی و هراحساسی که الان داریم تماما نتیجه افکار و باورهای ما در گذشته است.
پس ازتون میخوام که با دقت کامل و با حساسیت روی ورودی های ذهنتون و روی افکارها و باورهاتون دقت داشته باشید تا بتونید هم خودتون هم فرزندانتون زندگی بهتری رو تجربه کنید.
۵ اشتباه خطر ناک در تربیت فرزندان که باید مراقب آنها باشیم
سال‌های اولیه‌ی زندگی یک کودک، مهم‌ترین دوران زندگی او هستند. هر چیزی که او در این سال‌ها می‌آموزد، زمینه‌ساز رفتار او در آینده خواهد بود. بی‌تردید، مهم‌ترین آموزگاران کودک در این دوران، پدرومادرش (یا هر کسی که از آنها مراقبت میکند) هستند. کودکان با دقت به رفتار بزرگترها توجه می‌کنند و همان رفتار را مانند یک آینه به دیگران نشان می‌دهند. بنابراین این شما هستید که تعیین می‌کنید کودک‌تان طوری بار بیاید که همه از ادب و شخصیت او تعریف کنند یا به‌دلیل بی‌ادب‌بودنش از او دوری کنند. البته والدین همیشه می‌کوشند در تربیت فرزندان خود کوتاهی نکنند، اما گاهی بعضی از رفتارهای آنان اگرچه از روی خیرخواهی است، اما نتایج معکوسی دارد. در این مقاله با ۷ رفتار اشتباه والدین که سبب می‌شود کودکان بی‌ادب بار بیایند، آشنا می‌شوید.
اشکال کار پدر و مادرها کجاست؟
بسیاری از والدین، در مورد درست یا غلط بودن یک رفتار یا عمل مدام به کودک توضیح می‌دهند و به خیال خودشان با این کار به او آموزش می‌دهند. اگر این کودک یک رفتار اشتباه از خودش نشان دهد، اولین جمله‌ای که پدر و مادرها می‌گویند این است: «هزاربار به او تذکر داده‌ام». اما چرا کودک پس از هزار بار گفتن باز هم همان کار اشتباه را تکرار میکند؟ اشکال کار کجاست؟
اشکال کار دقیقا اینجاست که اگر هزار بار به کودک بگویید «دروغ نگو» و فقط یک بار خودتان دروغ بگویید، او نه از گفته‌ی شما که از رفتار شما تقلید خواهد کرد. بنابراین قبل از تربیت‌کردن کودک، اول باید مراقب رفتار خودتان باشید.
۱. هرگز از کودک نخواهید به‌خاطر شما دروغ بگوید
رفتار اشتباه: «بگو مامان خونه نیست».
پدرومادرها مدام کودکان را تشویق می‌کنند که صادق و راستگو باشند. بااین‌حال، هنگامی‌که دل‌شان نمی‌خواهد کسی را ملاقات کنند یا با او تلفنی صحبت کنند، از کودک انتظار دارند دروغ بگوید. این کار باعث می‌شود تمام رشته‌هایتان پنبه شود و هر چه در این‌باره به او آموخته‌اید بی‌فایده باشد.
چه کار باید بکنید؟ هنگامی‌که به کودک می‌گویید تلفن را جواب بدهد از او بخواهید حقیقت را بگوید. مثلا از او بخواهید بگوید: «مادرم الان نمی‌تواند با شما صحبت کند. بعدا خودش با شما تماس تماس خواهد گرفت». یا اگر کسی در می‌زند و واقعا نمی‌توانید او را ملاقات کنید، از کودک بخواهید در چنین مواردی بگوید: «لطفا بیرون منتظر بمانید، من نمی‌توانم بدون اجازه‌ی والدین کسی را به داخل منزل راهنمایی کنم».
۲. هرگز فرزندان‌تان را با یکدیگر مقایسه نکنید
رفتار اشتباه: «چرا نمی‌توانی شبیه خواهرت باشی؟»
مقایسه‌ی فرزندان با یکدیگر یکی از بزرگ‌ترین اشتباهات پدرومادر است. با این کار از یک‌سو به کودکان نشان می‌دهید که بین آنها فرق می‌گذارید و از سوی دیگر، ممکن است رقابت ناسالمی بین آنها شکل بگیرد که تا سال‌ها بعد ادامه داشته باشد. کودکان شما با یکدیگر تفاوت دارند و در هیچ شرایطی انتظار نداشته باشید شبیه به هم رفتار کنند.
معمولا فرزند اول از نظر باهوش‌بودن یا حرف‌شنوبودن به‌عنوان نوعی معیار رفتاری برای فرزندان دیگر درنظر گرفته می‌شود. این کار کاملا اشتباه است، زیرا فرزندان پس از او نیز احتمالا دارای استعدادها و مهارت‌های دیگری هستند که می‌توانید آنها را تحسین کنید. به‌طور کلی انتظار نداشته باشید کودک‌تان شبیه هیچ‌یک از اعضای خانواده باشد. اگر از رفتار یک فرزند به‌عنوان معیار برای رفتار سایر فرزندان استفاده می‌کنید، نتیجه‌ی مطلوبی نخواهید گرفت.
۳. اجازه ندهید کودک از وجودش احساس گناه کند
رفتار اشتباه: «قبل از اینکه تو به دنیا بیایی، زندگی خیلی آسان‌تر بود».
چطور می‌توانید به یک کودک چنین چیزی بگویید؟ این جمله ممکن است حقیقت داشته باشد، زیرا با تولد هر فرزند، زندگی خانواده‌ها از برخی جهات دشوارتر می‌شود، اما شما نباید هرگز این جمله را به کودکان‌تان بگویید. شما کسی هستید که آنها را به این دنیا آورده‌اید، بنابراین باید مسئولیت آنها را بپذیرید و پدرومادر خوبی برای آنها باشید.
هنگامی‌که احساس خستگی می‌کنید یا بچه‌ها مشکلی به‌وجود آورده‌اند، به‌جای اینکه کاری کنید که احساس گناه کنند، از کلمات محبت‌آمیز برای صحبت با آنها استفاده کنید. مثلا بگویید: «مامان به چند دقیقه سکوت و آرامش نیاز دارد» یا «چند دقیقه به من زمان بدهید تا درباره‌ی مشکل پیش‌آمده فکر کنم.» در این صورت کودکان متوجه می‌شوند که از نظر شما، آنها منبع تمام مشکلات نیستند.
انتظار زیادی داشتن از کودکان
انتظارات زیادی داشتن از کودکان ممکن است سلامت آنها را به خطر بیاندازد. در صورتی که کودکان انتظارات والدین را بیش از حد توان خود ببینند ممکن است هیچ تلاشی نکنند و دستیابی به آن را غیر ممکن تصور کنند. به جای انتظار زیادی داشتن از کودکان، انتظاراتی معقول و با زمانبندی معقولانه از فرزندان خود داشته باشید. برای مثال اگر می‌خواهید فرزندتان در کنکور رتبه خوبی بیاورد و پزشک شود، شما باید از مقاطع پایین تحصیلی او را آماده کسب این رتبه کنید و نباید توقع موفقیت یک شبه را داشته باشید.
دیدگاهتان را بنویسید